سرزمین گزین از دیرباز به دلیل وجود زمینهای وسیع و مسطح٬مراتع و چراگاه های سبز و آباد٬ کوه های "نه برد" و "گور صیاد" و سرچشمه پرآب "کولواری "محیطی مناسب و مستعد جهت دامداری(گوسفند٬گاو٬مرغ) وکشاورزی و باغداری بوده است.روزگاری گزین تحت اختیار "سلطان مراد خان" ازخوانین بختیاری بود.در این ایام مردی با شهامت از طایفه چهرازی بنام " آسهراب " که خان و کدخدای بیست وچهار تیره عشایر قشقایی( تحت الحمایه ایل بختیاری در خوزستان و چهار محال)بود٬ دهستان گزین را با تمام قلمروش خریداری کرد و تیره های "سکز"٬"امیرلو"٬ "چهرازی" و "شکرلو" در این سرزمین ساکن و صاحب زمین شدند.چشمه سار "کولواری" که وجودش در گرمسیر جای سپاس از خداوند دارد و مایه آبادانی است هم دامداران را جهت تامین آب دامهایشان یاری میکند و هم کشاورزان و باغکاران را.چندین باغ در نزدیکی های سرچشمه احداث شده که هنوز هم پابر جاست.سرچشمه کولواری منشا رودخانه ای است که تا قبل از احداث بند خاکی در مسیر آن٬تا اواخر خردادماه جاری بود و باعث تفریح بچه ها!به جز کولواری٬ رود دیگری بنام " دره شور "که در حقیقت پساب شهر هفتکل در آن جاری است٬ وجود دارد که گاهی برای آبیاری زمین های کشاورزی به کار میرود!هردو رودخانه محیطی هستند جهت ماهیگیری و شنا کردن نوجوانان روستا!(ماهی شور گزین هم که جای خودشو داره دیگه!!)در گذشته مناطق مسکونی و سکنه " دهستان گزین " بیش بودند از کنون و شامل " گزین بزرگ"٬"گزین کوچک" و "دره بید "بود!پاسگاه انتظامی٬ بیمارستان٬ مدرسه راهنمایی و فروشگاه مواد غذایی داشت!لیکن کم کم طوفان نامرادی و بی توجهی به بوستانش وزید و یک به یک گلهایش را چید!پاسگاهش را(زمانی باعث کاهش دزدی و تامین امنیت روستایی ها و عشایر بود) همراه با تابلویش (مزین بنام گزین)به روستای "نمره یک" دادند٬مدرسه راهنمایی اش را(زمانی دانش آموزان عزیز چمن لاله ای به اینجا می آمدند) به روستای "برم گاومیشی۳" دادند٬بیمارستانش(زمانی پزشک و پرستار و بیمار انگلیسی داشت) ابتدا مبدل به بهداری شد و اینک مخروبه ...و در سالیان اخیر نیز به سلامتی فروشگاهش را بستند(جایی که در چندسال پیش شامل صف اهالی گرامی "نفت سفید" و عشایر موری بود)!!در این اواخرنیز مرکزی بنام " مرکز ترویج کشاورزی جهاد" که حق گزین بود به دلیل بی خیالی شوراهای روستا وحق پایمالی و ماست مالی آقایان بالا به روستای "برم گاومیشی۳" بخشیده شد البته لطف کردند و نام دهستان گزین را از روی تابلو حف نکردند(شایدم آدرس روستا رو اشتباهی رفتن٬ها؟)!و هم به دلایلی ... با هیولاهای هولناک سنگ شکن به جان صخره های ستبر گزین افتادند و در اندک زمانی به تلی از خاک مبدلش ساختند!!خلاصه در تمامی این سالها به دلایل کمبود و حذف امکانات و مشکلات فراوان٬اهالی دهستان مجبور به مهاجرت و ترک بلاد شدند(نوعی تبعید!)!از دره بید تنها نامش مانده٬گزین بزرگ خرابه شد و نامش با گزین کوچیک تعویض شد(در حقیقت روستای فعلی گزین٬گزین کوچیک قدیمه)!دراین مثلاْ دهستان به سبب کمبود امکانات چه عزیزانی را که از دست نداده ایم(در همين سال جاري به خاطر عدم وجود سرعت گیر در  ورودی روستا٬یکی از مادران روستايمان را از دست دادیم!)و چه تلخ می اندیشیم که اين حادثه آخرین بار نخواهد بود...

با سلام خدمت تمام همشهریان و دوستداران هفتکل ...

شعری سروده ام به گویش دلنشین"بختیاری " در وصف اوضاع "پلشت و لیش " کنونی شهری که در روزگاری نه چندان دور٬" سردیاری "بوده است در میان "سر دیارون " .شعرم گرچه شاید نومید کننده و"تهل " به نظر برسد٬ولیک هشداریست برای دانایان!!و امید آن دارم که با همت مردم اندیشمند و خرد ورز هفتکل٬ به زودی" مال " بر گردد به "وار دوشی " ...

کلگه خراوه ...

سلام ای شهر خوو هفتکل ای مال                 نوینم اسبته ٬بی دم و بی یال!

تو بیدی شهر نفت وشهر فرهنگ!                 چه وابیده که دی٬کس نیکنت بنگ؟

میر نومت ز نشخه وسته صحرا؟                  میر رد و نشونت نی به دنیا؟

میر رهدی ز ویر روزگارون ؟                     که حرفی زت نیاهه دی سر زون!

گمونم بخت تو٬ رهده من خو                        که افتوت نیدراهه از دل شو ...

برن گیس تونه به مال بالا !                         فروشن نفتته٬ ای همه سالا !

ز نفت و گیس تو پیل ایدرارن                      به تو که ایرسن ٬قیتی ندارن!!

سی پیل نفتت فرگ اختلاسن !                      گگونم وا صف یارانه واسن؟!

یکی به نوم تو٬ایره به میلس                         نه خوس ایا ٬نه ایله ری به سیلس!

میر رهدن ز لامردون پیایل ؟                       که وابیده ره مالت٬چنو خل !

ز مالای دیه سیت خان ایارن                        یکی دوتا نه ٬ماشالله قطارن ...

میر نی زینه و میره به مالت ؟                      که سرد و بی تش تنگ منده چالت!

جقلیل وا موتور هی ول اگازن!                    گپون به کمیته امداد انازن!

نه کارخونه هد و نه کار ونه بار                   کلو آبیدیم از کارای خشخار!

یو وضع لیش سزاوارت ولا نی!                  چنو ظلمی به ایما گو روا نی!

به نومت انیرم ٬صد تا کتاوه !                     به مالت انیرم ٬کلگه خراوه ...

بیوین گویل دویل  وا یک دی                      رسونیم ماله به٬واری که دوش بی ...

تقدیم : به روح بلند شهیدان و رفتگان این دیار و تمام همشهري ها به ويژه يار غارم محمد نصیری